Mongolië een land om te ontdekken

Wat wij verwacht hadden bij Mongolië?

Uitgestrekte landschappen met gras, yaks en witte yurts. Vooral geen winkels en veel wildkamperen.

Deels voldeed Mongolië aan onze verwachtingen maar Mongolië had veel meer te bieden dan we ooit hadden kunnen bedenken. De landschappen veranderen continue van groene grasvelden, tot ruige rotsen tot kliffen en veel meer.

We begonnen in Ulaanbaatar en na boodschappen te hebben gedaan begonnen we onze tocht met chauffeur Erka naar het noorden van het land. Erka was op onze eerste bestemming nog nooit geweest dus toen we eenmaal van het asfalt af waren en hobbelde over de zandwegen moest hij zo nu en dan de weg vragen. Heel normaal in Mongolië en dit toont al een deel van de enorme vriendelijkheid van de inwoners. De eerste nacht hebben we op een top plek bij een rivier gekampeerd. Onze eerste nacht wildkamperen. De tweede dag gingen we naar de eerste berg die we op wilden. We kwamen bij een groen dal vol bloemen inclusief edelweiss aan en zetten onze tenten neer. Na een wandeling besloten we toch door te trekken al naar het meer omdat dat veel rij uren zou schelen de dag erna en onderweg konden we dan ook nog even een vulkaan op.

De dag erna reden we door naar een groot en ijskoud meer. We moesten met regelmaat door rivieren met de auto en voor onze 4x4 auto was dat geen probleem. Andere auto's die datzelfde deden waren bv de Toyota prius. Deze auto komt enorm veel voor en wordt gewoon als off road auto ingezet. Soms lopen ze wel vast overigens haha! Vanaf de camping hadden we een fantastisch uitzicht. De dag erna een bergje op en zwemmen in het meer aangezien we geen douche hadden op de camping. Toen we door gingen reizen kwamen we een paardenrace genaamd Nadaan tegen en dus besloten we ons onder te dompelen in de lokale cultuur. Paarden zijn heel belangrijk voor mensen uit Mongolië en de wedstrijden zijn dan ook heel belangrijk.

Vanuit moron gingen we naar White lake waar we de eerste keer in witte yurts verbleven. Hoewel we van te voren besloten hadden met name te kamperen, kozen we toch voor yurts. Deze tentjes hadden kachels en bedjes wat iets meer comfort bood. Een bed bestaat overigens uit houten planken met doeken dus voor extra comfort maakte we gebruik van onze matjes. Het weer in deze regio was koud en nat en Erka zorgde steeds voor een pittig vuur wat de yurt van binnen tot sauna temperaturen liet stijgen. Jelle zat met regelmaat alleen nog maar in een boxer terwijl ik nog lag te bibberen onder de dekens omdat ik nog ziek was van een eerdere allergische reactie.

Na white lake kwamen de aangenamer temperaturen. We gingen naar Tsetserleg waar we ook in een yurt sliepen, een grote steen naast de camping zat en een leuk beekje. Dit was een enorm luxe plekje met zit wc's en we konden er zelfs douchen!

Bij orkon watervallen hebben we voor het eerst zelf op mongoolse paarden gereden. Ik moest er een beetje aan wennen na jaren niet gereden te hebben maar toen ik eenmaal comfortabel zat gallopeerde ik samen met Lianne over de Mongoolse vlaktes. Jelle vond het vooral heel tof om met een paard door het water te gaan maar was er na een uur ook echt wel klaar mee!

De dag erna gingen we een berg op om een oud klooster te bekijken. Omdat ik nog altijd niet fit was ging ik per paard omhoog en de anderen gingen lopend. Het laatste stukje klauteren deden we met z'n vieren en dat was super tof! De kloosters waren erg mooi en het uitzicht was fantastisch!

Na de wandeling reden we door zodat we de dag erna een heel oud tempel complex konden bezoeken. Deze tempels zijn een van de weinige nog authentieke tempels omdat de rest kapot is gemaakt door de Russen in het verleden. En toen.... Op naar Gobi!

Een van de hoogtepunten van de reis, de woestijn. De eerste stop was nog niet bij de zandduinen maar het was aanzienlijk warmer en droger. Samen met Jelle heb ik de restanten van de tempels bekeken en door de rivier gelopen voor we in de auto stapten om verder af te zakken naar het zuiden. We kwamen eerst bij rode kliffen aan en daarna echt de woestijn. Wij verbleven aan de rand en helden Lianne en Mark gingen de zandduinen op en dit was een behoorlijk pittige klim. Jelle en ik kozen voor de zen modus en gingen rijden op een kameel met uitzicht op de zandduinen en een langzaam zakkende zon. Fantastisch!

Toen we dachten de highlights wel gezien te hebben, werden we getrakteerd op een wandeling langs een beekje door een smalle kloof. Als afsluiter bezochten we ook nog een gele klif en rots formaties voor we weer in Ulaanbaatar aankwamen.

Een fantastisch land waar we zeker nog wel een keer naar terug zouden willen. Dit is slechts een korte samenvatting, voor het complete verhaal moet je eind 2020 maar een keer voor langs komen.

Ulaanbaatar zelf is trouwens compleet anders, het is er druk en vol maar de mensen zijn en blijven super vriendelijk!