Maori cultuur in Whakatane

We reden naar Whakatane via een mooie weg. Onze eerste stop was wat saai namelijk de wasserette en de supermarkt. Wassen gaat ook gewoon op reis door. We begonnen in Rusland met zelf wassen in de hostels, in Mongolie werd onze ‘stink’ was gedaan...we konden het niet zelf doen...en vanaf China tot en met Myanmar is onze was altijd gedaan. Negen van de tien keer rook het top, was het een soort van schoon en konden we nooit warm wassen. In Australia moesten we zelf aan de bak en ontdekten we dat ook daar warm wassen vaak een luxe was en ook hier in Nieuw-Zeeland is koud ook heel normaal...maar in sommige wasserettes kan je wel gewoon warm wassen! Whoop! En ook hier en aangezien we door de meest essentiële kledingstukken waren was het tijd voor de was :). 

Na ons was en boodschap avontuur was het tijd voor echte avonturen. We bezochten de Marae van de tribe uit deze stad. Een super enthousiaste vrouw ontving ons en vertelde over hun huis. Het is maar goed dat Jelle en ik altijd vanaf buiten het hek hebben gekeken want een Marae mag je alleen betreden nadat het openingsritueel heeft plaatsgevonden. Dit huis is ooit in 1879 door de Engelse koningin ‘in beslag genomen’ en naar een tentoonstelling in Australië gestuurd. Sindsdien is de tribe bezig geweest om hun huis terug te krijgen en in 1996 kwam het huis terug. Er moest toen veel gemaakt worden en het duurde tot 1996 voor het allemaal klaar was om weer te worden gebruikt. Een gevalletje kolonisatie was niet altijd even respectvol. Het was fijn om meer te leren over een stuk cultuur van de Maori’s. Net als de aboriginals en veel Buddhists is de relatie met de voorvaderen en waar je vandaan komt een belangrijk onderdeel van wie jij als persoon bent. Deze Marae zijn ontmoetingsplaatsen voor mensen uit de tribe en om zo de verhalen, historie en cultuur levent te houden. Het is daarom dat deze gebouwen en de grond er omheen als heilig wordt gezien. Het houtwerk bestaat altijd uit afbeeldingen van de voorvaderen en vertelt soms ook een stuk historie. Best bijzonder dus eigenlijk! Wij hebben dat niet zo in onze cultuur maar vinden het wel bijzonder om tijdens deze reis al zoveel mensen ontmoet te hebben waarbij de historie zo’n belangrijke basis vormt. 

Na dit bezoek hebben we de kano’s bezocht en de eilanden voor de kust bekeken. Een van de eilanden is White Island, bekend van het nieuws van 9 december 2019. Dit is een actieve vulkaan en deze werd toen ineens actief. Vanaf de haven kan je het eiland zien liggen maar boottochtjes hierheen gaan niet meer. We hebben daarna nog een uitZichtspunt bekeken als afsluiter voor ons bezoek aan deze stad. De weg vervolgde zich naar Rotorua, een bijzondere stad voor ons.

In Rotorua waren we rond 20 maart toen we de knoop doorhakten om langer in Nieuw-Zeeland te blijven. We hadden toen ook uitgebreid met Anja en Sierd, ouders van Jelle, gesproken omdat onze samen geplande reis van Bangkok naar Bishek steeds moeizamer leek te worden. Hier besloten we tot in elk geval juni hier te blijven en dan begin juni door te reizen. En nu maanden later komen we terug in voor ons het bekende Rotorua. Je vraagt je wellicht af...waarom ga je dan terug? Heel simpel, we zijn hier toen eerder weg gegaan om naar het zuid-eiland terug te gaan en hebben daarbij wat dingen niet gedaan en die hopen we de komende dagen wel te gaan doen. Wat onze plannen waren...lees je uiteraard in ons volgende blogje ;)