Weer thuis

Vanaf station Vathorst liepen we met onze tassen naar huis. Door het shoppen en de nieuwe tent zijn ze wat zwaarder geworden, maar voor mij voelde het nog altijd redelijk hetzelfde aan. Ik vertrok met 16 kilo en 5 kilo handbagage en Jelle met 19 kilo en ook zo’n 5 kilo handbagage. Er zat toen nog wel 2 kilo eten dat over was in onze tassen. Nu vlogen we met 22 en 23 kilo plus ieder een volle handbagage tas. Met dit alles liepen we naar huis waar mijn moeder ons opwachtte want we hadden geen sleutel. We zwaaiden naar elkaar en doken meteen onder de douche. Daarna konden we gezellig wat drinken en eten met mijn moeder, op afstand uiteraard. S’avonds lagen we er rond een uur of half negen in en de volgende ochtend was ik om 5 uur wakker en Jelle om 6 uur. We zeiden tegen elkaar, we kunnen wel onze kleding gaan passen! Het was immers toen nog wat koeler en dat was een klus die gedaan moest worden zodat we wisten of er nog kleding gekocht moest worden. Jelle is 20 kilo afgevallen en ik ben 15 kilo af gevallen, dus ja we moesten even kijken wat de status van onze kleding kast was.

Na een tijdje hadden we zakken om te doneren, een stapel misschien en twee kasten die toch nog steeds redelijk vol waren.

Die eerste dag thuis deden we ook wat boodschappen en leerden we dat we beide een mandje of karretje mee naar binnen moesten nemen. Met volle tassen gingen we terug naar huis op de fiets en dit herhaalden we nog eens op de vrijdag.

Inmiddels zijn we een week thuis en proberen we het nieuwe normaal een beetje te begrijpen. We hebben al veel verhuisdozen uitgepakt en hier en daar nog wat schoongemaakt. Ook hebben we voor Jelle nieuwe pakken gescoord, want hij zal op een gegeven moment wel een keer een kantoor in moeten en dat kan natuurlijk niet in Fjalraven broek met Icebreaker T-shirt :). We zijn er maar druk mee geweest :).

Afgelopen zondag heeft Jelle de draad weer opgepakt en is gaan fietsen met Thomas en we hebben gezellig geluncht met Lucie. We zullen langzaam aan steeds meer mensen zien, maar we doen het ook rustig aan want na een jaar op reis is thuis zijn toch even wennen.