Hue van royal city tot oorlogstereur

Vanuit Hoi An hadden we eerst de lokale bus naar Danang en vanaf daar stapte we dan echt in de trein. De lijn heeft als bijnaam de Reunification Express omdat het na de herbouw van de spoorbrug het noorden en zuiden weer officieel met elkaar verbond tot een Vietnam. Het eerste stuk is een van de mooiste stukken van deze hele reis waar je uitkijkt over de zee en langs de berg rijdt. Met bochtjes slinger je langs mooie baaien. We troffen het doordat we in de laatste coupe zaten daardoor konden we gemakkelijk naar achteren foto’s maken. Het is overigens wel een behoorlijk gehobbel in de trein en snel is het ook niet maar de Soft Seat klas had heerlijke stoelen. Overigens heb je vier soorten klassen in de trein hier in Vietnam:

-Hard seat, dit zijn de originele houten banken.

-Softseat, dit zijn stoelen die bekleed zijn en die ook naar achter kunnen zodat je wat kan hangen en slapen.

-hard sleep, 6 bedden in 1 coupé en je slaapt dan op een harde plank

-Soft sleep, 4 bedden in een coupé met een matrasje

In Hue aangekomen zijn we naar onze homestay gelopen. Een super leuk stel had mooi ingerichte kamers en ontvingen ons met een vers sapje...en tips voor lokale vega restaurants. Die avond zijn we bij een van die plekjes wezen eten en zaten we tussen de monniken. De monniken eten ook allemaal vegetarisch dus als je een beetje zoekt zijn er vaak wel meerdere opties qua eettentjes. Omdat we echt niets snapte van de kaart lieten we ons verrassen en het was heerlijk. 

De ochtend erna hadden we plannen voor 10 maar de stortregen zorgde ervoor dat we nog even binnen bleven en ons in de reisplanning zijn gaan verdiepen want verder dan de volgende plaats waren we nog niet. We hebben inmiddels een globaal plan voor de laatste tijd in Vietnam en voor het stuk in Laos!

Toen de regen minder werd zijn we naar de citadel gegaan en zijn we de oude verboden stad gaan bekijken. Door natuurrampen en oorlogen zijn hele stukken verwoest maar ze zijn hard bezig met renoveren. In het stuk waar de koningin woonde en verbleef, zat een theehuis met een vijver en daar hebben we dan ook lekker een tijdje gezeten. Daarna lekker naar de markt geweest en toen sloeg het weer ineens om en dus lekker terug.

Onze laatste dag hebben we de dag doorgebracht met Thang en Cat. Thang was onze vriendelijke chauffeur die ook veel verhalen vertelde en Cat onze 77 jaar oude gids die ooit voor het Vietnamese leger vocht in het zuiden. We reden over de befaamde Highway 1 naar meerdere controle posten van de Amerikanen tijdens de oorlog. Vervolgens de brug over de Ben Hai rivier en naar de Vinh Moc tunnels waar mensen tijdens de oorlog een compleet bestaan onder de grond opbouwden. Rondom de DMZ zie je tegenwoordig niets meer van de oorlog behalve nog de vele bomkraters. De historie van dit land is complex en het is bijzonder hoe positief ze zijn en ergens lijken te zijn vergeten wat voor gruwelijke dingen hier zijn gebeurd. Dat is onderdeel van de cultuur hier in Vietnam.

De vorige keer schreef ik over dat onderhandelen over prijzen hier wel echt een ding is en inmiddels gaat het Jelle goed af. In Hue heeft hij tussen de 50 en 60 procent van de prijs steeds af weten te krijgen. Ook zijn we andere soorten lokaal fruit gaan proberen, de een wat geslaagder dan de ander. Dan nog een grappig cultuur dingetje, mocht je je in Vietnam afvragen waarom er zoveel schoenen staan op straat, dat is simpel. De eigenaar van de schoenen is dan in de winkel binnen, of in het huis of in de tempel. Schoenen uit bij mensen thuis en in tempels hadden we inmiddels al vaker meegemaakt maar dat je bij de lokale winkels ook op blote voeten naar binnen moet, dat is nieuw voor ons.