Mist en zon

Hoewel het hier echt winter is denk je soms dat de zomer al in aantocht is. Bomen krijgen blaadjes, bloesem komt uit en overal zien we lammetjes. Dat het weer wisselvallig is, dat is inmiddels ook bekend. We reden weg met zonnebrillen op, lekker zeiden we want na een paar regendagen was de zon fijn. Niet veel later reden we het dal in en zaten we in de dikke mist. Hier konden we ook nog een heuveltje op maar de omschrijving van het pad liet de kleine klim klinken als een mega expeditie en de dichte mist vond ik ook niet heel uitnodigend. Je kent Jelle... Die houdt wel van een uitdaging maar absoluut niet van nattigheid en regen... Maar de uitdaging won het van de regen en mist en dus ging hij omhoog. Stukken waren zo slecht dat hij zich omhoog moest trekken door de modder... En bovenop? Nog altijd dikke mist. Beneden dronken we samen een theetje en reden we daarna naar Mangawhai. Hier is een mooie wandeling via de kliffen en retour via het strand bij eb. Het was hier prachtig, zonnig en warm en dus hadden we spijt van onze lange broek maar ja.. We liepen rustig door. Over het strand terug was wel wat uitdagend want het eerste stuk waren keien en losse stenen, maar we hadden het helemaal voor onszelf! Wat een rust! Wat trouwens wel erg bijzonder was dat een groot deel van het strand echt zwart strand was, dat heeft te maken met de vulkanische ondergrond. De zee zelf was te koud dus we zijn na de wandeling rustig naar Port Albert gereden.