Stoomtrein in strahan

De volgende stop was Strahan en daar waren we maar met een reden, de West Coast Wilderness Train. Zoals jullie wel weten, is Jelle gek op treinen en aangezien deze in de Lonely Planet Best train trips staat moesten we deze trein lijn natuurlijk ook pakken. We werden wakker in ons tentje in Strahan, ik had het koud maar dat was standaard maar dit keer had Jelle het zelfs koud bij wakker worden. Jelle had geconcludeerd dat het niet had gevroren maar vermoedde dat het niet veel boven nul was geweest. 

Warme kleding aan en op naar de stoomtrein. We begonnen met een stuk langs het water en bij het eerste station konden we een stukje lopen door het bos. Jelle sprak daar ook de machinist en die vertelde dat de trein op olie reed. Later leerden we dat al deze abt-loco’s op 1 na allemaal als een Ikea pakket in elkaar gezet zijn in het regenwoud en alle loco’s begonnen met kolen. Vanwege milieuoverwegingen en brandgevaar zijn de loco’s op een gegeven moment omgebouwd om op olie te rijden. Op het volgende station konden we weer een stukje lopen en daar begon ook de abt track omdat we met de trein een berg op en af moesten. In langzaam tempo gingen we dieper het regenwoud in en genoten we van de uitzichten en de verhalen die verteld werden. Boven op de berg was weer een station en daar mochten we natuurlijk ook weer een stukje wandelen. Uiteindelijk werden we naar Queenstown gebracht waar we deelnamen aan een wandeling door het stadje. Na nog wat zelf rondgelopen te hebben mochten we weer de trein in en gingen we het hele stuk terug. 

Je vraagt je wellicht af waarom er midden in het regenwoud over een berg een trein rijdt. Meneer Kelly had een mijn in Queenstown waar veel uit gewonnen kon worden, maar geen mogelijkheid het weg te krijgen. Er waren geen wegen en deze stad had geen haven. En dus werd het spoor gebouwd door een gebied dat daar eigenlijk niet geschikt voor was. Vijfhonderd mensen hebben gezwoegd om in 2 

½ jaar deze lijn te bouwen. De economie was daarna booming en de steden groeiden. Queenstown was alleen ernstig vervuild en de bergen eromheen waren daardoor en door de bos kap voor de smeltovens veranderd in een maan landschap. Inmiddels groeit het regenwoud er weer. In 1968 reed er voor het laatst een trein op dit traject omdat er inmiddels wel wegen waren en tegenwoordig is dit een geliefd toeristentraject.

Hoogtepunten van dit dagje was de reis zelf en de verhalen. Uiteraard moest ik wel een foto hebben van Jelle in de locomotief en toen bleek dat hij er was toen er iemand op de toeter moest drukken om iedereen te laten weten dat de trein verder ging...3x raden wie dat mocht doen? Juist! Jelle! Hoe leuk?! 

Met een uur vertraging kwamen we weer aan in Strahan. Onze trein had soms wat moeite met de stijle stukken en moest dan stilstaan om de stoomdruk op te bouwen en dat kostte wat tijd maar dat vonden wij niet zo erg want het was een mooi uitje zo.