Toerisme van China in de bergen van Huashan

In een eerder blog vertelde ik al wat over onze belevenissen met de Chinese cultuur. Die belevenissen breiden zich natuurlijk steeds verder uit en deze keer zal ik jullie eens wat meer vertellen over wachttijden.

In Engeland weten mensen dondersgoed wie er voor hen al binnen stond. In Rusland roept met: wie was de laatste? Na een antwoord volgt er een: okay dan ben ik naar jou. Voor ons als toeristen is dat wat verwarrend als je dan bij de balie staat en net op het punt dat je denkt yes ik ben er ineens iemand voor je komt en zegt: nu ben ik!

In China werkt dit anders, hier hanteren ze wie het eerste vooraan is die gaat voor. Ellebogen zijn hierbij toegestane middelen en zo ontstaan er voor ons bijzondere situaties:

- compleet verdrukt worden in wachtrijen want personal space bestaat niet. Als je ruimte laat dan denken mensen dat je niet aan het wachten bent.

- rennen, duwen zolang je iemand maar niet omver gooit. Dit doe je ook gewoon bij kinderen en ouderen. Gekke belevenissen.

- en voor mij persoonlijk vind ik de wachtrijen op wc’s ook bijzonder. Als een deurtje open gaat dan is die wc voor degene die er het hardst naar kan rennen en moeders met kinderen gaan per definitie voor. 

Inmiddels worden we behendig in de wachtrijen en komen we goed met de menigte mee. Hierbij doen we uiteraard onze uiterste best om bejaarden en kleine kinderen te ontzien.

Waarom schrijf ik dit? In Huashan hadden we weer met enorme rijen te maken. Om 6:30 ging onze wekker om de shuttle te pakken om kaartjes te kopen voor de berg en de kabelbaan. De rij voor kaartjes was al enorm, de rij voor de bus naar de kabelbaan was gigantisch en en rij voor de kabelbaan was dramatisch. Om 12:00 waren we boven en omdat we een trein moesten halen konden we tijdtechnisch het geplande rondje niet maken en dus liepen we van de west top naar de noord top. Dit ging op sommige stukken wel stapvoets door de enorme drukte. Maar de berg was zeker weer mooi. Een volgende keer alleen nog vroeger op...

Huashan heeft verder niet veel te bieden dus ook hier konden we rustig aan doen en vast de plannen voor Vietnam doorbespreken. Verder hebben we hier voor het eerst de ontbijt dumplings op, yum! Ook hebben we weer van alles geprobeerd en ook hier was het Chinese eten weer geslaagd. Nu op naar Xi’an waar vast weer een massa aan Chinese toeristen ons opwacht om samen met ons de toeristische dingen te gaan doen. 

Hoe gaat het met een ieder in Nederland?