Rusten in Murchison

Nieuw-Zeeland is een groot land met heel veel kleine dorpjes. Op het Zuidereiland zijn de meeste steden kleine dorpjes, of eigenlijk gehuchten met een dure supermarkt (niet altijd aanwezig), een café, een kerk, een bowling en soms ook een benzinepomp. Verder wonen er dan enkele mensen en dat was het dan eigenlijk wel. Als je urenlang rondrijdt kom je zo nu en dan zo’n plaats tegen. Wat dan wel weer zo is, is dat deze plaatsen omgeven zijn met prachtige natuur en het is dan zeker ook geen straf om hier doorheen te rijden. 

De meeste reisdagen weten we de richting waarheen we gaan, maar niet hoever we komen of waar we savonds zullen slapen. Onderweg houden we onze campingapp wel in de gaten zodat we altijd wel een slaapplek kunnen vinden en de reisdag vanaf Arthur’s Pass was eigenlijk zoals ieder andere reisdag.

De richting: noorden met als optie Abel Tasman National Park, Queen Charlotte of Nelson. Ergens die kant op in elk geval.

Toen we net reden kwamen we langs een boer waar we verse scharrel eieren kochten en toen was daar al Lake Brumner. Een mooi meer maar wellicht niet het mooiste dat we tot op heden gezien hebben. Wat dit wel een goede plek maakte, was het gratis wifipunt en dus gingen we even online om onze foto’s te updaten, een blogje te plaatsen en om een CV te maken voor Jelle. Want we mogen dan pas net over de helft zijn van onze reis...plannen maken voor na de reis is wel belangrijk. Ook bekeken we het weer en de beschikbaarheid van campings in Abel Tasman. Een tijdje later gingen we weg met een eerste versie van het CV en een boeking voor 3 nachten in het nationale park....Onze eerste Vierdaagse wandeltocht samen en voor mij de eerste die vier dagen duurt en waarbij onze tassen zich alleen verplaatsen door op onze rug te hangen. Spannend! Of zoals Jelle zegt: genieten!

Omdat de tijd om gevlogen was, vonden we een prachtige camping bij Murchison. De bonus: een overdekt dek met uitzicht op de rivier. Een plek om te zitten waar een goed café of restaurant ook graag zou willen zitten. Dit keer moesten we alleen wel zelf ons maaltje koken. 

Op deze mooie plek verbleven we twee nachten en hebben we eigenlijk bar weinig uitgevoerd behalve lezen en bijslapen. We moeten immers helemaal fit zijn voor we aan onze wandeltocht beginnen!