Ontnuchterend Laos en fantastisch Luang Prabang

In Vietnam zagen we al hier en daar kinderen die ouders helpen, maar dit was vaak wat spelenderwijs. Vroeger vonden wij het zelf ook reuze interessant dat volwassenen wereldje dus wanneer is iets ‘kinderarbeid’ en wanneer is het gewoon spelen en opgroeien? In Noord Vietnam zagen we voor het eerst kinderen echt aan het werk op de rijstvelden, dat is zeker niet meer spelen. In Laos zien we nog vaker kinderen werkend in winkeltjes, bij kraampjes en andere plekken. Toen ik een kokosnoot bestelde en een meisje van zeker nog geen 10 een groot hakmes op de noot zette, dacht ik echt nee meisje niet doen! Gelukkig nam haar moeder het over. Een lastig en confronterend iets. We hebben gelezen dat het advies is niets bij kinderen te kopen en ze ook niets te geven qua cadeaus of snoep. Dit houdt enerzijds de vicieuze cirkel van kinderarbeid intact maar promoot ook het idee dat als je bedelt je dingen krijgt. Toch vinden we het lastig om nee te zeggen tegen de kinderen. Dat kinderen hier sowieso op hele jonge leeftijd behoorlijk wat verantwoordelijkheden krijgen is echt anders dan bij ons in Nederland. Kinderen die motoren besturen is niet heel abnormaal, jonge kinderen die voor baby’s zorgen ook redelijk standaard enz. Het is redelijk ontnuchterend om dat allemaal te zien. 

We krijgen ook best vaak de vraag hoe we dat nou vinden zo ver van huis met zoveel indrukken. Inmiddels zijn we ruim 3 maanden weg, maar dat voelt niet zo. Maar soms zeggen we ook wel eens van goh wat moeten we hier nu weer mee? Want het is een keuze om niet van kinderen iets te kopen....maar wat doe je in de volgende situatie? Een streetfood marktje zit vol met mensen. Je schuift aan bij een picknicktafel. De mensen tegenover je klets je even mee, maar zij zijn klaar met het eten van de vis en soep. Restjes liggen er nog wel, als ze net opgestaan zijn verschijnt er een groep kinderen die de restjes van de vissengraat en wat ander spul van het bord graaien en in hun monden stoppen en wegrennen. Dit zijn momenten die we beide heftig vinden en waarvan we dan ook niet zo goed weten wat we er mee moeten, behalve dat we hebben besloten bij een volgende keer bestellen we gewoon eten voor de kinderen. Overigens zat achter ons een Amerikaans kind dat de gebakken rijst met groente niet wilde proberen, en vervolgens een voor dat kind bestelde frietjes weer werd terug gestuurd naar de keuken omdat ze dat toch ook niet goed genoeg vond. Zij heeft overduidelijk niets meegekregen van de kinderen die zon honger hadden dat ze afval van een tafel af haalden. Tips voor hoe om te gaan met kinderen en kinderarbeid zijn welkom!

Nu hebben we nog niets verteld over Luang Prabang en daar is best wel wat over te vertellen. Een super leuke stad met hele leuke mensen! 

De eerste dag hebben we een boottocht gedaan over de Mekong naar een dorp waar mensen druk aan het weven waren en waar whiskey van rijst wordt gebrouwen. Die whiskey hebben ze in 50 en 15% en die laatste is erg lekker! De sjaals zijn ook fantastisch en echt handgemaakt. Op alle markten kom je hier handgemaakte spullen tegen en vaak erg mooi. De prijzen in Laos zijn ook niet zo dubieus als in Vietnam. De eerste prijs is vaak al best okay en je kan er dan nog een beetje vanaf praten. De avondmarkt is echt de plek om savonds te zijn. Lekker eten, leuke kraampjes en gezelligheid. 

De dag erna hebben we met een TukTuk de waterval bezocht. Je kan hier ook zwemmen maar het water is gevuld met van die visjes die we kennen van de fish spa’s dus er wordt wel aan je gehapt haha! Ook zit er een beren rescue centre en dat was wel bijzonder om te zien. Net als in Vietnam worden beren hier ook voor gal gehouden op boerderijen. Daarna naar een vlindertuin waar een Nederlandse vrijwilliger werkt en het centrum zelf is ook van Nederlanders. Hier gingen we opzoek naar de vlinders en hebben we even genoten van een fish Spa. Vlinders top, knabbelende visjes toch niet ons ding. Daarna kwam een bijzondere plek: de Buffalo farm!

Laos heeft twee melkveebedrijven, een koemelk boerderij in het zuiden en een buffel boerderij in Luang Prabang. Ze huren de buffels van de locals voor 100 dollar in de periode dat de buffel zwanger is en daarna de maanden dat de buffel melk geeft. Ze zorgen voor inentingen en allerlei andere zorg voor de dieren. Daarnaast is er in Laos een grote zorg om de ondervoeding van kleine kinderen. Mensen hier leven vaak echt alleen op rijst en dit is niet genoeg voor een klein kind. Ze laten de locals zien dat je een buffel kan melken en deze melk met de rijst kan gebruiken om de kleine kinderen te voeden. In omliggende landen is met een dergelijk project de ondervoeding veel minder geworden. Daarnaast leren ze de kinderen vanaf deze boerderij ook Engels en leren ze de locals hoe je het beste voor dieren kan zorgen. Een tof initiatief vonden wij! We hebben ook nog even met Ferdinand de stier geknuffeld, hij is gek op aandacht en wil graag met water en borstels gewassen worden. Na afloop hebben we ijsjes, taart en een kaasplankje op en alles was op basis van buffelmelk. Erg lekker!

Onze laatste ochtend in Luang Prabang begon vroeg..heel vroeg. Er zitten veel tempels in deze stad en de monniken gaan elke ochtend om 5:45 de straat op met een soort van emmer waarin ze offeringen aannemen van mensen. Dit gaat vaak om rijst en ander eten en soms ook andere producten. We hebben zelf niet meegedaan, want we weten niet alle ins en outs maar het was bijzonder om te zien hoe de locals dit dagelijks doen. Toen nog even geslapen en daarna hebben we de stad zelf bekeken en een super mooie tempel bezocht. Daarna op met de minibus maar Vang Vieng.